Winnen met de Twentse slag

Eigenlijk is het maar vervelend, elke wedstrijd makkelijk winnen met minstens drie goals verschil. Ten eerste ontbreekt altijd de spanning, ten tweede mis je de euforie omdat je tóch minimaal drie goals verwacht en buiten dat sluipt de gemakzucht er naar verloop van tijd altijd in.

Zo ook afgelopen zondag. Al 9 wedstrijden op rij hebben we onze wedstrijden makkelijk gewonnen, en natuurlijk zou ADO-uit geen probleem worden in onze weg naar de glorieuze landstitel. Terwijl ik de zaterdagavond goed had doorgehaald in de Melkweg stond ik braaf om 12.28u op om even brak op de bank te gaan liggen voor het doelpuntenfestijn wat ADO - Ajax zou worden. Twente had een dag eerder al met 0-2 in Venlo gewonnen, dus ik had er al niet zo'n zin in. Alweer verder kijken naar volgende week, of eigenlijk de midweekse speelronde met AZ - FC Twente op het programma. Moet het daar toch gaan gebeuren, dus geef ons vast die drie punten en move-on to the next one.

In de 6e minuut ging ik even koffie zetten en een lekker paasstrokbroodje-met-kruidenboter in de oven gooien. Wat mailtjes checken op m'n telefoon en met een half oog naar de wedstrijd kijken. De eerste helft kabbelde voort, ADO kreeg twee grote kansen maar dat deed me niks, wij scoren toch nog wel drie keer.

Rust. Nog maar een karakteristiek Haags bakkie pleuâh, en me opmaken voor een tweede helft waarin Ajax vast een tandje zal bijschakelen. Even wat sneller rondspelen en die bal ligt achter Zwinkelmans, of hoe die gozer in het doel van ADO ook heet. Ken mij het schelen.
"Hehehehe", ik verslikte me in de koffie. Moet je die sufferd van ADO zien, wil hij de bal naar voren schieten, pleuâht hij over z'n eigen potâh en geeft een corner weg. Haha, die gasten kunnen echt niet voetballen..

De 60e minuut. Ik begon wat onrustiger te worden, volgens mij was het toch echt de bedoeling dat dit een makkelijke overwinning werd? En die kansen, waar blijven die eigenlijk? Er overkwam me een gevoel dat 'dat doelpunt wat toch wel zou vallen' straks helemaal niet zou vallen. Ik ging maar even rechtop zitten en zette het geluid iets harder, komop Ajax!

75e minuut, de reservekeeper van ADO krijgt rood en een veldspeler moet in het doel. Nog één Haags kwartiertje. Thank God, nu rossen we gewoon op doel en dan zit-ie erin. Maar wat ik verwachtte gebeurde niet: eindeloos gebrei en het lukte niet om de bal naar elkaar over te...Pasen. 80e minuut, het geluid staat inmiddels op standje 85. Ros verdomme nou eens een keer op die kutkeeper van ze, je gaat het toch niet menen dat we hier onze laatste kans op de titel weggooien? In fucking Den Haag?

Inmiddels staat het zweet in m'n bilnaad, zit ik letterlijk met de handen in het haar en begin ik harder tegen de televisie te schreeuwen. Het besef dat het voor het wedstrijdverloop niks uitmaakt of ik enerzijds rustig op de bank zit, of anderzijds me als een maniakale gek sta te gedragen is allang verdwenen. Geluidsniveau 90, hoe spannender een wedstrijd, hoe harder ik het geluid zet, al is het maar zodat ik het commentaar nog kan horen door mijn eigen geschreeuw.

88e minuut, de grap heeft nu wel lang genoeg geduurd Ajax. Corner, bal komt voor, keeper bokst de bal weg, wordt ingeschoten, van de doellijn gehad. "OOOHHHWWWWWW", een brul die door drie muren heengaat, ik sla hard op de tafel. Waar ik een uur geleden nog als een slome koalabeer op de bank lag te chillen was ik nu een opgewonden Tasmaanse duivel die niet meer wist waar hij het moest zoeken.
Blessuretijd, zeven minuten. Scoor nou Ajax, alsjeblieft, puntverlies betekent een kutweek. Het geluid staat inmiddels op 100, maximaal niveau. De buren, de hele straat, kan het commentaar van Leo Driessen horen.

Ik ben niet te benijden. *Ring*, telefoon gaat. Welke idioot belt er in godsnaam in de 90e minuut, is-ie nou helemaal belatafeld? Ik zie dat het m'n stapmaatje is, maar op dit moment ben ik niet in staat om een gesprek over de night-before te voeren.
91e minuut, Enoh kopt over. 92e minuut, schot Vertonghen geblokt en corner. De wedstrijd volg ik allang staand, terwijl ik met mijn hoofd door de tv wil beuken om zelf het veld op te rennen en de bal erin te knallen. Mijn goedbedoelde 'komopnou'-kreten zijn getransformeerd tot een wanhopig piepend 'alsjeblieft, laat het ons nu eens meezitten'-stemmetje.
93e minuut, ik ben de wanhoop nabij. Het einde der tijden nadert, de totale apocalyps is aanstaande. 0-0 bij ADO zou een mokerslag zijn en m'n hartslag tikt de 180 aan. Het is nu of nooit, de laatste strohalm of de totale afgang.
Corner, Rommedahl schiet in, ADO werkt weg, Urby pakt de bal op, in een roes volg ik de bal, Alderweireld krijgt de bal, schiet, en ik kan me niet herinneren harder op een goal gehoopt te hebben, maar met een fantastische boog zeilt de bal tegen het net. Die miniseconde dat ik de bal tegen het net zie verdwijnen voel ik mij de gelukkigste man op aarde, ik bal m'n vuisten, spring omhoog en er volgt een secondenlange oerbrul terwijl ik rondjes door de huiskamer ren. "JAAAAAAA, FUCK JAAAAAA!!!"
Ik wil bellen, mensen bellen om "JAAAA!!" te roepen want ik ben in m'n eentje. Intussen slaat de onderbuurman met een bezem tegen zijn plafond aan, want zijn paasbrunch lijkt hevig verstoord te worden door het geluid van een aangeschoten brullende olifant. Niets is minder waar, het is een doelpunt van Toby Alderweireld! Ik tril nog te erg waardoor ik de juiste toetsen niet kan vinden en gooi de telefoon weer op de bank. Nog een paar minuten volhouden!

Eindelijk, affluiten, 0-1. Ik val achterover op de bank, en met wijde ogen tuur ik naar het plafond. De 70 ga ik niet halen als Ajax vaker op deze manier gaat winnen, maar het maakt me niks meer uit. Gewonnen, ik ben zelden zo opgelucht en blij geweest. De rest van de dag loop ik met een glimlach van oor tot oor door het huis. Dat heerlijke geluksmoment neemt niemand me ooit nog af, en dit is zoveel mooier dan al die 0-5 overwinningen bij elkaar. 0-1, na een schijtwedstrijd van jewelste bij ADO, onterecht, na een lucky shot, I couldn't care less. Of we kampioen worden zien we later wel, maar we zijn nog in de race.

Winnen met de Twentse slag, I love it!

Thijs in het ADO - Ajax-topic